25 April 1915... Çanakkale, de poort waar het verzet van het Ottomaanse Rijk plaatsvindt, kan niet gepasseerd worden door de vloot van de bezetter
In een wanhopige poging proberen zij via de kust van Gelibolu het land te betreden. Het dorp waar de bezetters op de grootste weerstand stuiten krijgt vanaf dat moment de naam van het overwonnen leger: het Anzac-dorp.
De Hilal-i Ahmer-eenheid, waar ook Muhsin en Hasan deel van uitmaken, bereikt na een reis van vijf dagen op 25 mei 1915 het front. Hasan komt er op het moment dat hij de loopgraven inloopt achter dat de oorlog vele malen erger is dan in zijn nachtmerries. Al op de eerste dag ontsnapt hij op het nippertje aan de dood als hij in een loopgraaf oog in oog met een Anzac-soldaat komt te staan.
Wanneer het Muhsin lukt om een scherpschutter neer te schieten, wordt hij zelf tot scherpschutter benoemd door kapitein Ibrahim Adil, onder wie hij eerder diende tijdens de Balkanoorlog. Muhsin heeft echter maar één wens: dat zijn broer Hasan teruggetrokken wordt uit de strijd. Terwijl Muhsin samen met scherpschutter Şeref op hooggeplaatste officieren jaagt, draagt zijn broer Hasan munitie en wapens naar het front vanachter de linies.
Binnen korte tijd is Muhsin een gevreesde schutter en beducht infiltrant bij de bezetters. De Britse luitenant Steward, zet zijn beste schutter korporaal William Eagle in, om zo de tegenaanval in te zetten maar ook om zo zijn eigen leven te redden. Eagle heeft maar één missie: zo veel mogelijk soldaten doden om zo Muhsin in de val te lokken.
Taalversie: Turks