Nefes Yer Eksi Iki

Nefes Yer Eksi Iki

De helikopter vloog door honderden meters hoge kliffen en likte bijna de grond. Het gezicht van de tweede piloot was gespannen. Hij moest zijn commandant waarschuwen. Met zijn ogen op de hoogte-indicator gericht, zijn lippen trillend, sprak hij:
“Mijn commandant. We vliegen grond plus twintig!”
Het antwoord was ijzig: “Sommigen staan op het punt om grond min twee te worden.”
Het is eigenlijk twee meter onder de grond, Grond Min Twee…
Het jaar is 1993. Het was een periode waarin de terreur als een Magere Heijn over de regio neerdaalde.
Het waren drie mensen in een hoek van Zuidoost-Anatolië.. Journalist Ufuk, die voor nieuws naar het zuidoosten werd gestuurd.. Salman, een stadselektricien wiens twee oudere broers zich bij de PKK voegden.. Tayfun Kapitein, wiens vrouw jaren na behandeling zwanger werd.
Alle drie leven ze hun eigen drama, zich niet bewust van elkaar.
Sterker nog, wat er gebeurde in deze ‘vier dagen’, die zo lang duurde als een eindeloze tragedie; zal Ufuk, Salman en Tayfun, wiens paden elkaar kruisen, verbrijzelen.
“Omdat dit het land is van mensen die niets van elkaars leven weten.”