Bijzondere en hypnotiserende film over alledaagse waanzin en jaloezie waarin oude beelden met verloren materiaal opnieuw gemonteerd is
In 1964 kiest Henri Georges Clouzot de 26-jarige Romy Schneider en de 42-jarige Serge Reggiani, als hoofdrolspelers in zijn film Inferno. Een raadselachtig en ongewoon project, een onbegrensd budget, een film die een evenement moet worden bij z'n release. Maar na 3 weken draaien, slaat het noodlot toe. Het project wordt onderbroken, en de beelden, die naar het schijnt ongelooflijk zijn, worden nooit getoond. Deze beelden, vergeten gedurende een halve eeuw, worden teruggevonden en ze zijn verbazingwekkender dan de legende deed vermoeden. Ze vertellen het verhaal van een unieke film, van de waanzin en de jaloezie door een subjectieve camera gefilmd, het verhaal van een vervloekt project en van Henri Georges Clouzot die zijn genialiteit als cineast de vrije loop liet. Nooit tevoren was Romy zo mooi en zo hypnotiserend. Nooit was een auteur zo dicht en zo verstrengeld met de held die hij gecreëerd had. Serge Bromberg en Ruxandra Medrea slagen erin een reconstructie te maken van het verdwenen œuvre en creëren zo een nieuwe film die het verhaal vertelt van die prachtige ondergang en die het project eindelijk laat leven.